Na cmentarzu między dwoma grobami wyrosła duża kępa gęstej i wysokiej trawy. Przykucnęłam, żeby spojrzeć, czy coś się tam nie kryje. I w gąszczu dostrzegłam zalotnicę.
Dawniej te ćmy regularnie widywałam na swoim osiedlu, ale od pięciu lat już ani jedna się nie trafiła.
Autobus uciekł mi sprzed nosa, więc wiedziałam, że trochę na przystanku postoję. Z nudów zaczęłam przypatrywać się długiemu murkowi otaczającemu pobliską posesję. Po chwili złość na autobus przeszła mi do zera, bo na murku dostrzegłam taką ładną błonkówkę. Spała, ale oczywiście moje fotografowanie ją w końcu obudziło. Mimo to nie odleciała, wzięła mnie na przeczekanie. I dobrze.
Jej oczy są oddzielone od siebie, więc to samica. Samce mają oczy holoptyczne i w ich przypadku rodzaje Astata i Dryudella da się od siebie odróżnić. Samice niestety wyglądają identycznie.
– – –
Błonkówkę oznaczył Darecki. Za pomoc bardzo dziękuję m8kss.
W pierwszej chwili pomyślałam, że to śmietka. W drugiej chwili pomyślałam, że na pewno nie. A w trzeciej chwili ona odleciała i pozostały mi po niej tylko te dwa zdjęcia. Na szczęście bez problemu dała się rozpoznać. Nigdy wcześniej nie natknęłam się na ten gatunek.
– – –
Muchę oznaczył Nikita Vikhrev. Za pomoc bardzo dziękuję m8kss.
Siedziała nieruchomo na grubym słupie podtrzymującym wiadukt drogowy. Nic nie było w stanie zakłócić jej spokoju, nawet przechadzające się obok pajączki:
Po raz pierwszy natknęłam się na przedstawicielkę rodziny bawełnicowatych. Do tej pory widywałam jedynie wyrośla tworzone przez te mszyce, które wyglądają jakby poprzyklejały się do nich kawałki waty.
Będąc w lesie warto zaglądać pod leżące na ziemi odłamane gałęzie. Czasami kryją się tam ciekawe niespodzianki. Jednak problem stanowi wtedy niemal całkowity brak naturalnego światła. Lampa błyskowa co prawda jest w stanie je zastąpić, ale zdjęcia nie wychodzą zbyt ładnie.
– – –
Chrząszcza oznaczył Rafał Celadyn. Za pomoc bardzo dziękuję m8kss.
Pan czaik rozciągnął się na liściu i odpoczywał po długim i ciężkim dniu spędzonym na słodkim nieróbstwie. W tym czasie w ciemnych leśnych ostępach panie czaikowe pracowicie tkały sieci:
Pani modraszkowa pożywiała się na krwawniku, jednocześnie ogrzewając sobie skrzydełka w promieniach lipcowego słońca.
Ostatnie komentarze