Rączycę rdzawą widziałam w tym roku wiele razy. Tak wiele, że za którymś kolejnym spotkaniem już nawet przestałam robić jej zdjęcia.
Złapał malusieńkiego skoczka. Stworzonko wciąż jeszcze było żywe i usiłowało się wyrwać z łap oprawcy. Widać to, gdy się porówna dwa pierwsze zdjęcia. Ale niestety, na ucieczkę nie było najmniejszych szans…
Ten największy z występujących w Polsce bzygów jest w Ogrodzie Botanicznym absolutnym pewniakiem. Spotykam go tam zawsze w sierpniu, najczęściej na kwiatach w kolorze liliowym. Tym razem odwiedził grządkę pięknie rozkwitłego czosnku.
Po raz drugi trafiła mi się ta rzadka mucha i to na przeciwległym końcu miasta. Co prawda bardzo szybko uciekła, ale jednak udało mi się zrobić jako takie zdjęcie.
Larwy tego gatunku żyją w wodzie, najchętniej w leśnych strumieniach. Ale najwyraźniej pasują im również strumienie łąkowe, takie jak Potok Służewiecki.
Mlecze są z reguły oblegane przez mszyce. A mszyce pozostawiają po sobie dużo spadzi. Słodkiej wydzieliny, będącej przysmakiem wielu owadów. Lubią ją nawet plujki. Niestety, spadź jest nie tylko smaczna, ale również lepka. Wszystko się do niej przykleja. I potem długo się trzeba męczyć z wylizywaniem.
Dotychczas spotkałam tego bzyga tylko raz i to daleko po prawej stronie Wisły. Byłam więc przekonana, że to rzadkość w moich okolicach. W tym roku okazało się, że jednak nie, lata ich tu całkiem sporo. Są dość płochliwe, więc zdjęcia udało mi się zrobić tylko dwa razy, za to w różnych miejscach.
Malutka, całkiem ładna muszka z odwłoczkiem w czarne kropeczki. Siedziała na szerokim liściu trawy, lekko bujającym się na wietrze – i nieźle się namęczyłam, zanim udało mi się zrobić to jedno w miarę dobre zdjęcie.
Najnowsze komentarze