W pierwszej połowie maja padało dużo i często. Nic dziwnego, że natknęłam się w parku na czernidłaki. One zawsze wykorzystują takie okazje.
Często tamtędy chodzę, więc uschnięte drzewo zauważyłam już wcześniej. Pod koniec września zostało ścięte, a na jego korzeniach wyrosło mnóstwo czernidłaków. One lubią takie miejsca.
Po trzech tygodniach sytuacja nie uległa zmianie, wciąż pojawiały się nowe owocniki:
Wspomnienie deszczowej wiosny. W każdym kącie parku trafić można było na takie kolonie.
Za oznaczenie bardzo dziękuję Basi z Grzybowiska. Tak elegancko te grzyby wyglądały, że zupełnie nie mogłam uwierzyć w ich czernidłakowatość.
Deszcze padają, padają, padają… A grzyby rosną, rosną, rosną…
Rosły ich tam dziesiątki. Niektóre już sczerniałe i na wpół rozpłynięte.
Najnowsze komentarze